Strateghii di leghitimare a putearil’ei a lu Nicolae Ceauşescu
Nicolae Ceauşescu agiumse în frâmtea PCR tru 1965, la celebrul Congres al IX-lea. Fu perceput ca un ”lup tiner”, etim di-a lâxire şi di reparare a lathosilor a trecutului şi aşi lo susţânirea a activiştilor ma vecl’i din partid. Are pozatâ într-un reformistu şi avu un succes colosal pri-tru atitudinea a lui di-tru chirolu a Primuvearâl’ei di la Praga. Pri-tru impunirea a unui stil personal di conduţire, Ceauşescu mutri să ducă unâ politică di transparenţă decizională părânda receptiv la doleanţile şi opinia a omului di aradâ exprimate pri-tru scrisori. Pri-tru aesta, Ceauşescu lipsea să hibâ diferit di predecesoru-său Dej, ”Stalinulu” a Româniil’ei.
Steliu Lambru, 14.04.2014, 21:15
Ţi cara cǎ la arhiuysitâ avu unâ doză, unâ parte di autentic, în final aţista si vidzu unâ strateghie di leghitimare a propriului despotismu. Şi tamam pri-tru aestă aparenţă di autenticitate reuşi reghimulu Ceauşescu să-şi atragă aderenţa a oamin’ilor di aradǎ. Istoriculu Mioara Anton di la Institutulu di Istorie ”Nicolae Iorga” din Bucureşti creade că strateghia a lu Ceauşescu di la arhiusita a conduţiril’ei a lui fu construirea a unei identitate pri-tru care si vrea disociarea explicită di un trecut compromiţător. Ea cercetǎ relaţia a reghimului Ceauşescu cu cetăţean’il’i aşi cum ri-iase di-tru petiţiile şi adresile a cetăţean’ilor, documente clasate tru 3 categorii: scrisorile-invitaţie, cererile sau memoriile di reabilitare şi cererile di adeziune la partid. El dzâse:
”Prima categorie fu unâ consecinţă directă a introduţiril’ei a decretului trâ reglementarea a li întrerupire a sarţinâl’ei di-tru octombriu 1966 şi a ţilui di-tru gh’inar 1967 pri-tru care si acorda unâ indemnizaţie di 1000 lei pi mes a mamelor ţi urma să nască ţel de-al treilea copil. Suma si didea şi trâ următoril’i născuţ hiinda di multe ori suplimentate în cazulu a familiilor numiroase. Planulu di 4 copii, 4 cilimean’i trâ pasa familie, ama cama multu indemnizaţia promisă, produc unâ cantitate impresionantă di scrisori. Unâ nauă reprezentaţie si reorganizeadză pi fondul a iaraminduiril’ei politicâ natalistâ şi a li interziţire a avorturilor. Scrisorile-invitaţie spun imensa bucuril’e şi harauâ a naştiril’ei unui nǎu cilimean’i, ama şi situaţia economică precară, slabâ a ţilor ma mulţâl’i di petenţâ. Aţiste documente ascundu drame cu care familiile din România si confrunta. Implicarea başi şi mediatizată a liderului creeadză solidarităţ şi proiecteadză unâ nauă imaghine a secretarului gheneral: frate, tată cu vreare, părinte protector. Nicolae Ceauşescu easte invitat să asistâ la evenimente importante di-tru bana a cetăţean’ilor cum suntu numţâle, pâtâgiunile sau tăl’ierile trâ prota oarâ a perului la fitiche. Ţel’i ţi vor să-l sensibilizeadzâ îşi pâteadzâ cilimean’il’i cu numa Nicolae sau organizeadză ziafeţâle di pâtâgiune în varliga a dzuâl’ei di 26 gh’ianuar, dzua a lu Ceauşescu.”
Reabilitarea a ţilor ţi avea suferitâ (ţi avea traptâ) tru chirolu a reghimului a lu Dej fu un altu punctu forte a nauâl’ei politicâ di leghitimare a lu Ceauşescu. Mioara Anton dzâse:
”Plenara di-tru apriliu 1968 provocǎ unâ chimatâ di cereri şi memorii trâ revizuirea şi îndriptarea a unor abuzuri a cure lâ avea cădzutâ victime foşti membri a partidului, simpli cetăţean’i sau foşti lucrători a aparatului di securitate sau a apăraril’ei. Comisiile di revizuire analizeadză şi culpele (câbǎţle) politiţe, şi pi aţeale di ordin penal. Ţealle ma multile di cereri plaseadză abuzurile a aparatului di securitate întrǎ an’il’i 1958-1959 pi fondul a îngl’eţului ideologhic. Unâ altă generaţie di activişti şi membri di partid îşi construiesc tru lum’ina a plenarâl’ei di-tru apriliu biografii ireproşabile. Istoria a partidului si rescrie într-un nǎu contextu şi ea arhiuseaşte din perspectiva a luştor scrisori după 1956. Petenţâl’i caftâ recunoaştirea a stagiilor di partid, acordarea di pensii, reincludirea în structurile di partid şi di stat, recunoaştirea vecl’imil’ei profesionalâ şi obţânirea a unor beneficiii explicite: pensii, case, acordarea a unor grade superioare a ţilor care provenea din armată sau securitate. Di limitile a imnatului di reabilitare si agudeaşte episcopulu greco-catolic Alexandru Todea care într-unâ scrisoare pitricutâ a lu Ceauşescu pi 27 apriliu 1968 constata, videa cu dureare, amărăciune, mǎrǎnghipsire şi dezgustu că imnatulu di reabilitare nu avea lâxitâ cu hici ţiva atitudinea a autorităţilor faţă di cazul a lui. Aţea ţi nu ştea Alexandru Todea eara că plenara nu-şi avea propusâ să reconsiderâ bairulu a procesilor politiţe organizate în România după 1947.”
Antirusismul funciar a român’ilor fu cultivat la extrem di Ceauşescu arhiusinda cu 1968 şi fu unâ cheatră di temel’u a comportamentului a lui politic di până la cădearea a lui di-tru 1989. Mioara Anton dzâţe:
”Emoţia di-tru agustu 1968 are provocatâ unâ puternică reacţie antisovietică tru arada a oamin’ilor di aradâ care interpretarâ intervenţia di-tru Cehoslovachia ca pi unâ potenţială agresiune contra a Româniil’ei. Rusu Mihai, controlor tehnic, sugera, didea ca idee organizarea a unei subscripţie publicâ trâ acumpărarea di avioane şi tancuri ahtare turlie încât ţara să poată sibâ ma ghine apărată. Un anonim îşi declara ciudia şi aporia faţă di ghestul a invazil’ei a li Cehoslovachie şi-l asiguripsea pi secretarulu gheneral că tuţ lucrǎtoril’i di-tru RSR suntu stres uniţ în varliga a partidului făcânda mur di granit contra a iţe duşman care va si mutreare să calcâ
Reghimulu personal a lu Nicolae Ceauşescu agiumse, arhiusinda cu 1974, unulu total opus faţă di aparenţile di-tru an’il’i 1965-1971. Agiumse tut cama despotic şi aduţea tut ma multu cu reghimulu stalinistu, esenţa a comunismului, aţel di care avea intenţionatâ cu ahât élan şi ahântâ hâşte să si dispartă.
