Mariţa, un debut remarcabil tru lungmetraj

Mariţa”, lungmetrajulu di debut a reghizorului Cristi Iftime, are intrată în chinematografele româneşti la bitisita anului trecut, după ţe amintăă marele premiu a juriului FEDEORA în secţiunea East of West” a Festivalului de Filmu de la Karlovy Vary şi trofeulu a ţilei de-a 14-a editie a Festivalului International de Filmu Independentu Anonimul. Una di calităţâle care atrapse atenţia a critiţâlor european’i fu simplitatea a regiil’ei a luştui paramith, concentrat pi bana de cathe dzuuă a unei familie, a cure membri, ţi cara că suntu despărţiţ după divorţul a părinţâlor, cându se adună, se bucură/hărăsescu în mod spontan de energhia pozitivă care îşi faţe loc tru bana lor“. Paramithulu a filmului, spune reghizorulu Cristi Iftime, apărn’i de la un lucru ţi-l’i si tihisi şi l’ia-arămase tru minte. Ţi cara că separaţ de multu chiro, ună mul’iare şi un bărbat se îndreaptă, cum fârâ s-vor si înviţară, spre maşina care fu un chiro ninte a cuplului, ună Dacie pătidzată Mariţa. Ună di întrebările pe care îl’i li-avem bâgată a lui Cristi Iftime fu legată de riscul de construire chinematografic un paramith apărninda de la un ghest care poate să pară insignifiantu.

Corina Sabău, 05.02.2018, 21:38

”Aţel ghest mi impresionăă multu di multu, mi urmări, şi de aradă filmele a meale se nascu din momente care mi urmărescu. Aşi că nu mi minduiiu desi easte riscantu sau nu să apărn’escu/pornescu de aoaţe. Este di aver că celebra regulă kill your darlings — renunţarea la elementele care ţâ sunt aţeale mai vrute într-un paramith – de aradă funcţioneadză, ama tru Mariţa nu ţânui contu de ea. La un moment dat îm’i fu frixe că fimul nu va iasă pe misura aşteptărilor a meale, ama, fără falsă modestie, se pare că ieşi. Noi vrum să condensăm cât mai multe lucre în filmu, ama într-ună formă aerisită şi totunăoară simplă .”

Ună di mizele a filmului — spune Cristi Iftime – easte ca spectatoril’i să achicâsească personajulu Sandu, posesorulu a Mariţâl’ei, tată a trei ficiori, împătimit/cu mare mirache colecţionar de timbre, autodeclarat cu vreare a banâl’ei şi doritor/cu dor să-şi spună experienţele, fără să-l giuudecă. Eidiul lucru la care easte supus şi Costi, unulu di aţel’i treil’i hil’i a lu Sandu, aparentu ţel mai exigentul faţă de excesele a tată-sui. Aşa se faţe şi cându se reunescu toţ în varliga a measâl’ei de Crăciun. Cristi Iftime:

”Mi-are interesată mai multu alienarea, faptul că el’i aclo se adună, ţi cara căi în mod real nu mata suntu împreună. Se adună şi se simtu ghine şi trâ îndauă sâhăţ easte ună atmosferă plăcută şi caldă, de soţ, de priiaten’i. Ama apoia legătura aesta se destramă, maşi situaţia feaţe ca el’i să se veadă aşi, să se mai comportă ca ună familie. Tot aşi şi cu gestul de la final, care poate să te ducă la ideea că ninca sunt ună familie, ţi cara că nu mata suntu. Ma că si avea existată tensiuni sau scandaluri întră el’i, partea aesta muşată a adunaril’ei vrea s-eara chirută/ratată, nu vrea s-eara ananghe di ea.”

Mariţa easte un road movie care caftă să surprindă un momentu de treaţere din existenţa a unui tinir – aţel al desprinderil’ei/disfâţearil’ei de tată. Un road movie în spaţiul fizic, ama şi în spaţiul interior a personajului, complexitate care lu cuceri pe actorulu Alexandru Potocean, unulu di aţel’i mai bun’il’i actori a noauăl’ei chimată, cu peste 30 de roluri tru filmografia a lui — producţii româneşti sau coproducţii internaţionale – şi colaborări cu reghizori ca Radu Muntean, Cristian Mungiu, Cristi Puiu, Constantin Popescu. Alexandru Potocean.

Autor: Corina Sabău

Armânipsire: Hristu Steriu